Poczynając od 1 stycznia 2004 r. w istotny sposób zróżnicowane zostały zasady obliczania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu emerytur i rent otrzymywanych z zagranicy.
W przypadku osób otrzymujących powyższe świadczenia za pośrednictwem płatnika (najczęściej są to banki) sprawa jest stosunkowo prosta, gdyż płatnik obowiązany jest do obliczenia, pobrania i wpłacenia zaliczki na podatek dochodowy. Po zakończeniu roku podatkowego podatnik (świadczeniobiorca) zobowiązany jest do złożenia zeznania rocznego, w którym uwzględnia powyższe wielkości i dokonuje ostatecznego rozliczenia podatku dochodowego. Zupełnie odmiennie przedstawia się sytuacja w przypadku osób otrzymujących zagraniczne emerytury lub renty bez pośrednictwa płatnika. W takim przypadku podatnik obowiązany jest sam obliczać i wpłacać zaliczki na rachunek urzędu skarbowego. Zaliczki wynoszą 19% kwoty otrzymanego świadczenia w danym miesiącu. W tym przypadku nie ma żadnej kwoty wolnej. Dla potrzeb wyliczenia zaliczki podatnik zobowiązany jest sporządzić deklarację podatkową o symbolu PIT-53 i złożyć ją w urzędzie skarbowym w terminie do 20-go następnego miesiąca za miesiąc poprzedni. W tym samym terminie należy dokonać wpłaty obliczonej zaliczki. Ostateczne rozliczenie z tytułu tych świadczeń nastąpi po zakończeniu roku podatkowego, kiedy to śwadczeniobiorca uwzględni te dochody w zeznaniu rocznym.
Władysław Sikora
